Papatyalar ölmez bayım, öldürülürler. Onlar o kadar narinlerdir ki. Esen bir rüzgar onu köklerinden koparabilir. Bu onun zayıfladığını, artık dayanamadığını ve yıkıldığını gösterir. Papatyalar o kadar saftırlar ki bayım her şeye , herkese inanırlar. Aslında daha sonradan yıkılacaklarını, terk edileceklerini bile bile buna inanırlar. Papatyalar o kadar asillerdir ki bayım. Kavga olsa ağırlığını koyar, laflarıyla değil, bakışlarıyla öldürürler insanı. Siz siz olun bir papatyayla söz kavgasına girmeyin.  Yıkılan siz olabilirsiniz. Papatyalarda çok değişken ruh haline sahiptir. Kimisi saçma sevgi oyunları için kendisini ölüme feda ederken kimisi de köklerine sımsıkı tutunur, bırakmaz. Yaşamak ister. Hayatta kalıp zorluklarla savaşmak ister. İşte bayım, sizin papatyanız çok kararsız. Duyguları da , aklı da karmakarışık bir gün kendisini öldürmek isterken bir gün yaşamak istiyor. Hem pes ediyor. Hemde savaşıyor ama son vuruş sizin, son karar sizin. Papatyanız sizin sayenizde yaşıyor. Ona söylediğiniz her güzel söz onu hayata daha da bağlıyor. Ama tam tersi de var tabi. Ona söylediğiniz  her kötü söz, her sitem , her (!) ünlem onu daha da öldürüyor. Siz siz olun papatyanızı öldürmeyin bayım. Çünkü o size aşık sizde ona. O size o kadar bağlanmış ki aldığı her nefes sizsiniz. Sizin içinde öyle. Son olarak bende bir papatyayım. Ama ikilemde kalan, duyguları , hissettikleri karmakarışık olanlardan. Ve benim hastalıklı , sorunlu ruhumu iyileştirecek olan sensin. Papatyan seni çok seviyor. Sende onu çok sev. Unutmayın bayım, işlenen en kusursuz cinayet birinin yaşama sevincini öldürmektir....


 Sedanur ÖZTÜRK