İnsanın hayalleri vardır.Gerçekleştirmek isteyeceği. Ama öyle bir gün gelir ki herkes hayallerini yıkar. Senin hayallerini gerçekleştireceğine inanmaz. Bu canını acıtır. Üzülürsün, belki de ağlarsın. Sevdiklerinin yanında olmadığını hissettiğin an dünyan başına yıkılır ve gerçeklerle yüzleşirsin. Yalnız kalırsın. Belkide  pes edersin ama bu bir çözüm değildir. Sen , pes etmeyip hayata tutunmalısın. ve hayallerini gerçekleştireceğine inanmalısın. Şunu unutma . Karanlık vadiler olmasaydı, dağın doruklarına , zirvelerine çıktığında yaşadığın mutluluğun bir anlamı olmazdı. Zorluklara katlanmasaydık, acı çekmeseydik eğer mutluluğun değerini bilemezdik. Biz pes etmemeliyiz. Ben hayallerime sahip çıkmaya hazırım. Biliyorum herkes beni yıkmaya çalışıyor, pes etmemi istiyorlar ama ben yılmayacağım. Pes etmeyeceğim. Ben hazırım zorluklarla savaşmaya. Biliyorum bazen umudumu o kadar çok yitireceğim ki ölmek isteyeceğim belkide ama bunları atlatacağım çünkü yaşamam gerektiğini anladım. Kim için mi yaşayacağım? Sevdiklerim için , değer verdiklerim için. Çünkü bunu bana sizler öğrettiniz. Sizlerin sayesinde kimi zaman ağladım, mahvoldum ama bunlar benim büyümemi sağladı. Bunlar için sizlere çok teşekkür ediyorum. Bana yaşattıklarınız için sizlere çok teşekkür ediyorum. Son olarak bana ne yaşattıysanız hepsini yaşamanız dileğiyle....

Sedanur ÖZTÜRK

Papatyalar ölmez bayım, öldürülürler. Onlar o kadar narinlerdir ki. Esen bir rüzgar onu köklerinden koparabilir. Bu onun zayıfladığını, artık dayanamadığını ve yıkıldığını gösterir. Papatyalar o kadar saftırlar ki bayım her şeye , herkese inanırlar. Aslında daha sonradan yıkılacaklarını, terk edileceklerini bile bile buna inanırlar. Papatyalar o kadar asillerdir ki bayım. Kavga olsa ağırlığını koyar, laflarıyla değil, bakışlarıyla öldürürler insanı. Siz siz olun bir papatyayla söz kavgasına girmeyin.  Yıkılan siz olabilirsiniz. Papatyalarda çok değişken ruh haline sahiptir. Kimisi saçma sevgi oyunları için kendisini ölüme feda ederken kimisi de köklerine sımsıkı tutunur, bırakmaz. Yaşamak ister. Hayatta kalıp zorluklarla savaşmak ister. İşte bayım, sizin papatyanız çok kararsız. Duyguları da , aklı da karmakarışık bir gün kendisini öldürmek isterken bir gün yaşamak istiyor. Hem pes ediyor. Hemde savaşıyor ama son vuruş sizin, son karar sizin. Papatyanız sizin sayenizde yaşıyor. Ona söylediğiniz her güzel söz onu hayata daha da bağlıyor. Ama tam tersi de var tabi. Ona söylediğiniz  her kötü söz, her sitem , her (!) ünlem onu daha da öldürüyor. Siz siz olun papatyanızı öldürmeyin bayım. Çünkü o size aşık sizde ona. O size o kadar bağlanmış ki aldığı her nefes sizsiniz. Sizin içinde öyle. Son olarak bende bir papatyayım. Ama ikilemde kalan, duyguları , hissettikleri karmakarışık olanlardan. Ve benim hastalıklı , sorunlu ruhumu iyileştirecek olan sensin. Papatyan seni çok seviyor. Sende onu çok sev. Unutmayın bayım, işlenen en kusursuz cinayet birinin yaşama sevincini öldürmektir....


 Sedanur ÖZTÜRK

Bugün o kadar çok mutluyum ki anlatamam. Bugün doğum günüm. Ve sevdiklerim bana doğum günü mesajları yollamış. Bunun için size çok ama çok teşekkür ediyorum. Beni çok mutlu ettiniz. Özellikle de Enes sana çok teşekkür ederim. Birde Whatsappta Wattpad grubumuzdaki Mediha, Çağla,Özge, Elida ve Hazal'a çok teşekkür ediyorum. İyi ki varsınız dostlarım. İyi ki tanımışım sizleri. Attığınız mesajlar beni o kadar derinden etkiledi ki hepsini ağlayarak okudum ve yine sulugözlü halime büründüm... Tabi kalan arkadaşlarıma da çok teşekkür ediyorum. Lütfen onlarda kırılmasın... Hepinizi çok ama çok seviyorum... Dostluklarımızın hiç bitmemesi ve daim olması dileğiyle.

TEŞEKKÜRLER!!!

Gözyaşlarım bin acıya bedel

Kalbim seninle her zaman derbeder

Ağlarım ben kendi acılarımla

Üzülürüm içim yana yana...

Sen benim için ilkbahar gibiydin

Benim ışığımdın

Ben seninle aydınlanırdım

Benim canımdın

Gözyaşlarım ruhumu öldürüyor

Sense pişman değilsin

Bu da canımı daha çok yakıyor..

En zor günümde yanımda değilsin...

Sedanur Öztürk

Benim değerli turkuazım,
Nerelerdesin şimdi?
Gözüm yollarda seni ararım
Özlemedin mi hiç beni?

Gökyüzüm, turkuazım derdin bana
Huzur verirdi o sesin içime
Üzülmemek için seninle kurmuştuk onca hayali
Peki, neredesin şimdi?

Gökyüzü gibi maviydi gözlerin
Gözlerine baktıkça huzur dolardı içime
Sen benim tek mutluluğumdun
Turkuazım neredesin şimdi?

Beni terk ettiğin gün,
Gökyüzü karardı benim için
Boğuldum senin karanlık denizinde
Paramparça oldu kalbim

Bugün yine yanıma gelsen
Yine severim seni
Gözlerine baktıkça      
İçinde bulurum kendimi...

Sedanur Öztürk

Terk edilmiş bir ruh,

Kalbi yanan ve acı çeken

Hiç kimse mi anlamaz onu

O Yalnız kalmaya mahkum mu?

Duyguları da kalbi de paramparça,

Kendi içinde ağladı yalnızca

Kalbi kırık, yüreği yaralı

İçten içten çöken ruhu karalı..

Acı, hüzün, keder

İnsanı büyüten yegane şeyler

Sürekli acı yüreği derbeder

Ruhu da öldürüp gider…

SEDANUR ÖZTÜRK